#8

Hehe eindelijk even tijd om een reisverslag te typen. Ik zie dat ik nog over een maand moet schrijven, dus ik zal het proberen kort en bondig te houden. De donderdag voor de kerstvakantie was er kerstviering op stage. Alle groepen hadden een liedje of iets in die trant voorbereid. Ook werd er nog een kerstverhaaltje voorgelezen en er was voor elk kind een cadeautje. Natuurlijk was er ook veel lekker eten. In de avond zijn we uiteten geweest met Jantien, Anita, Guillermo, Estevez, Ilse en ik bij de Waag. Het was een Italiaans restaurant, dus een lekker pasta gegeten. Heel apart, pizza’s stonden niet op de kaart. Het ijs was nog wel het lekkerst van allemaal! Op vrijdag gaven Ilse en ik een training over het Portage programma aan het personeel van de Annie Crèche. Het was erg leuk om te doen en de leidsters gaven aan dat zij het ook als nuttig hebben ervaren. Aan het eind van de ochtend was het bestuur aanwezig op de crèche. Er werden kerspakketen uitgedeeld en een aantal toespraakjes gehouden. En toen was het dan echt vakantie, heerlijk! In de namiddag en avond zijn we weer lekker gaan shoppen voor kerst en gegeten bij blauwgrond. Zaterdag zijn we weer verder gegaan met shoppen. Later in de middag zijn we naar Mariënburg gereden. Hier hebben we een kleine rondleiding gekregen bij de oude fabriek van de suikerplantages. ’s Avonds zijn we naar White beach gereden. Hier was een groot strand feest. Het was een erg leuke avond, veel mensen, goede muziek, met je voeten in het zand en de alcohol werd kon je per fles kopen. Dus mooi een fles bacardi gekocht met een fles 7 – up. We lagen rond vijf uur weer in ons bedje. Om elf uur werden we de volgende dag uitgebrand. De stroom was uitgevallen, dus de airco deed het niet. Ook douchen was niet mogelijk, dit was wel een beetje balen, want iedereen wou graag douchen na het avondje stappen. Uiteindelijk maar besloten om bij iemand anders thuis te gaan douchen. Op dinsdag werden de voorbereidingen voor kerst getroffen. Het was super druk in de stad met het verkeer, dus toen we de laatste inkopen gingen doen, hebben we er heel lang over gedaan. Op eerste kerstdag waren we bij Sherida en Steve thuis. In de ochtend heb ik fanatiek meegeholpen met het voorbereiden van al het eten. Rond vier uur kwam het eerste bezoek. Uiteindelijk waren we met zo’n twintig mensen. Het was een heel gezellige avond met veel eten, drank en kaartspelletjes. Tussendoor heb ik ook nog even kunnen skypen met thuis! Op tweede kerstdag stonden we om half 8 ready. Vandaag vertrokken we naar de Blanche Marie. We werden met z’n vijfen in een super kleine, volgestouwde auto gepropt en daar gingen we dan. De eerste dag hebben we bijna alleen maar in de auto gereden. Voor het grootste gedeelte was de reis over de lange bauxietweg, het was dus weer hobbelen geblazen. Bij Witagron hadden we weer de lunchstop. We moesten hier ook wachten op een ander groep, die vanaf hier met ons mee zou reizen. Dit wachten duurde zoals gewoonlijk weer langer dan gepland, dus we hebben veel van het dorp gezien. We hebben ook allemaal (huis)dieren gezien. Aapjes en varkentjes houden ze hier ook gewoon als huisdier. Die varkentjes waren net acht dagen oud, echt lief om te zien. Ook weer even een kaaiman vastgehouden. We hebben ook nog even een potje troefcall gespeeld met een aantal locals. Ondertussen was het keihard gaan regenen en een poosje later konden we dan ook weer verder met onze reis. Door de regen gingen we nog langzamer. Rond acht uur kwamen we in Apoera aan, hier zouden we overnachten. Tot onze verassing zagen we keurige kamers met lekkere bedden en wij hadden zelfs een airco! Eigenlijk was ik helemaal gesloopt van de hele dag reizen, maar die avond zijn we toch nog naar de ‘discotheek’ van Apoera geweest. Het was meer een hok met een bar, waar muziek draaide en een paar lichten knipperden, maar oke. Het was erg leuk om te zien hoe de locals zich gedroegen. De volgende ochtend zaten wij netjes om negen uur klaar voor het ontbijt, verder was er nog niemand. Na een verlaat ontbijt zijn we weer in de auto gestapt. We zijn eerst wat door het dorpje Apoera gereden, hier zijn we ook even gestopt bij een indianen gezin. Eigenlijk wonen er alleen moderne indianen in Apoera, maar aan de gelaatstrekken van deze mensen kon je duidelijk zien dat het indianen waren. Vervolgens zijn we naar een ander gedeelte van het dorp gereden. Hier was de mogelijkheid om sieraden van natuurlijke materiaal te kopen bij twee vrouwen. Hierna zijn we naar het vervallen treinstation gereden. Nederland heeft hier heel vroeger een project opgestart. Er werd een treinstation en treinen gebouwd, dit was onder ander voor het vervoer van de producten van de suikerplantages. Door de binnenlandse oorlog heeft Nederland zich teruggetrokken uit Suriname en is het project nooit afgemaakt. Nu is het dus een verlaten treinstation overwoekerd met planten en vol met vleermuizen. Het stonk hier ontzettend en er hing een beetje een griezelig sfeertje. Vanaf hier gingen we dan echt richting de blanche marie. De laatste vijftien kilometer waren een waar avontuur om te rijden. De auto paste precies op de weg tussen het oerwoud. Het was nu echt hobbelen geblazen. Bergje op, bergje af. Een paar gaten ontwijken, door hele grote plassen heen en vooral zorgen dat je niet vast komt te zitten. Rond zes uur kwamen we aan bij de accommodatie. We hebben gelijk onze hangmatten opgehangen en onze spullen uitgepakt. Daarna zijn we verkoeling gaan zoeken, in het kreekje dat langs de accommodatie liep. Na het eten werd er een kaaiman schoongemaakt, vervolgens werd die bereid. Onze snack voor deze avond was dus kaaiman. Rond elf uur in de avond zijn we met Black Face (weer zo’n bijnaam) de jungle in gegaan. Het was de bedoeling om een paar dieren te schieten, maar dit is helaas niet gelukt. Na zo’n twee uur lopen waren we weer terug en zijn we gaan vissen. Ook dit was niet zo succesvol. Het was wel spannend om in het pikkedonker door de jungle te lopen. De volgende ochtend zijn we nadat we wakker werden gaan baden in het kreekje, ook gelijk de haren maar weer eens gewassen. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar de blance marie. We konden wel op slipper, nou oké. Daar gingen we dan op slippers door de jungle. Het was niet zo heel ver lopen. Dus we konden al snel genieten van het mooie uitzicht. De val was niet zo heel groot, doordat het nog niet grote regentijd was. Toch was het erg indrukwekkend. We hebben een heerlijke massage gekregen van de krachtige val. Ook hebben we nog even aan ons kleurtje gewerkt. Op de terugweg hebben we het pad nog even verlaten en zijn we zo tussen de bomen door gelopen om drie doodskopaapjes van dichterbij te bekijken. We waren bijna weer terug bij de accommodatie toen we een luid op ons afkomend geluid hoorden, Black face schreeuwde rennen. Dus wij allemaal in de sprint dwars door de bosjes. Het bleek dat er een hele grote tak, het leek meer op een boomstam, naar beneden was gevallen. Na deze actie zijn twee personen hun slippers verloren in de bosjes, had ik heel mooi groot blauw plek erbij en stond iedereen te shaken op zijn benen. Achteraf hebben we hier natuurlijk heel hard om gelachen. Nadat we een heerlijk gegeten hadden zijn we in een klein wankel bootje gestapt. Die zette ons een stukje verder bij de andere kant van de oever af. Vanaf hier gingen we naar de top van de Eldoradoval lopen. Eenmaal boven hebben we een beetje gechilled in het water en genoten van de natuur. In de avond zijn we fanatiek aan het kaarten geweest en ook nog een hele poos zoet geweest met het bouwen van een kaartenhuis. Om elf uur zijn we hout gaan zoeken in het bos voor een kampvuur. Bij het kampvuur werd er gitaar gespeeld en natuurlijk gezongen, het was erg gezellig. Daarna zijn we weer gaan vissen in de rivier, of eigenlijk kapte Black face de vissen zo uit het water met z’n kapmes. Rond twee uur heb ik mijn hangmat opgezocht. De volgend ochtend werd ik rond half zes weer wakker met ontzettende buikpijn. Tsjaa hier hoef ik verder niet zoveel over uit te wijden, behalve dat het niet zo’n fijne ochtend was. Souvenier had nog een of ander drankje voor mij gemaakt, maar dat is niet binnen gebleven. Het was echt een beetje een pech dag voor mij, want ik was ook nog eens één van mijn lenzen kwijtgeraakt. Vandaag gingen we weer richting Paramaribo. Rond half 11 was alles ingepakt en konden we vertrekken. Gelukkig voelde ik me iets beter, dus kon ik nog best genieten van al het moois om me heen. Vooral de eerst vijftien kilometer was weer leuk. Een keertje slipten we echt hard, ik zag de bomen al op me afkomen, op het nippertje kreeg meneer het stuur weer onder controle en konden we weer verder. In Witagron hadden we weer lunchstop. Terwijl wij hier waren kwam er een bus uit de stad met inwoners van Witagron aan. Alle mensen in het dorp werden helemaal gek, de helft was ook overduidelijk dronken. Ze hadden allemaal spullen ingekocht voor oud en nieuw en dergelijk, het was echt heel indrukwekkend om te zien hoe deze mensen los gingen. De rest van de reis duurde lang. Een van de auto’s had onderweg pech, hier moesten wij ook opwachten. Daarnaast was de weg door alle regen erg slecht. Hierdoor reden we erg langzaam. Rond elf uur kwamen we uiteindelijk weer thuis aan. Maandag hebben we heerlijk uitgeslapen en rustig aangedaan. Wel ben ik nog naar het postkantoor geweest om een pakketje op te halen. Het was echter al gesloten en we moesten de volgende dag voor tien uur weer terug komen. Dit hebben we gedaan, maar toen hadden de mensen daar besloten dat ze die dag niet gingen werken, lekker dan. We waren dus voor niet vroeg opgestaan op oudjaarsdag. Rond elf uur zijn we richting de stad gereden. Het was super druk in de stad. Er werden bommels afgestoken in de mensenmenigte. Bommels zijn hele lang slierten met duizenden rotjes eraan. Die gaan dan allemaal achter elkaar af. We hebben ons een paar uurtjes in de stad vermaakt in het feestgedruis. Thuis hebben we even geslapen en om vier uur zijn we weer naar beneden gegaan om verder te feesten. Bij Lydia en Wantje was het een gezellig boel, iedereen die wij kennen verzamelde zich hier zo’n beetje. Hier hebben we 2013 dan ook uitgezeten. Het was echt een erg leuke avond. Er werd natuurlijk veel gegeten en gedronken. Ook hebben we veel gedanst en gek gedaan. Er was super veel mooi vuurwerk en om twaalf uur stak ieder huis een bommel af. Het nieuwe jaar zijn we goed begonnen met een grootte schoonmaak, dit was ook echt wel nodig. De volgende dag zijn we weer naar het postkantoor gereden. Het kwam er op neer dat ze mij zouden bellen als ze het pakketje zouden vinden. ’s Avonds hebben we ons vermaakt in de Mall en bij TBL. Vrijdag moesten we weer vroeg opstaan helaas, want we moesten schoonmaken op de crèche. ’s Avonds zijn we met een groepje naar het casino gegaan. Die gokapparaten zijn niet zo mijn ding, dus ook nog maar even gekeken bij roulette  De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten lagen we pas vijf uur in bed. De volgende dag werd ik weer ziek wakker, echt balen. Dit keer was het niet zo snel over. Toen ik maandag nog steeds ziek was ben ik in de avond maar even naar de dokter gegaan, hier heb ik een kuurtje gekregen. Het kwam waarschijnlijk door het kreekwater in het binnenland. Bij de dokter moesten we trouwens zo’n twee uur wachten! Gelukkig voelde ik me dinsdag al weer een stuk beter en kon ik woensdag dan weer naar stage. Donderdag hadden we een telefonische tussenevaluatie op stage. Het was een erg positief gesprek, we hebben ook een strakke planning gemaakt. De tijd vliegt en we hebben dus ook niet meer zo heel lang op stage. De afgelopen twee weken zijn we echt heel druk geweest met stage. Ook thuis zijn we hard aan de slag gegaan. Ondertussen zijn we ook begonnen bij de sportschool. We zijn nu vier keer geweest en het bevalt prima. Zaterdag zijn we naar het sporten lekker het zwembad ingedoken, die bij de sportschool hoort. Zondagavond zijn we met een groepje gaan bowlen, daarnaast waren er nog allemaal games die we konden spelen. Dus we hebben ons best vermaakt. Voor aankomende week staat er weer een drukke stageweek op de planning. Vandaag hebben we een aantal gesprekken met ouders van de kinderen hier. We vermaken ons hier dus prima en de tijd vliegt.

Liefs, Trienke